Vrijdagavond 14 maart werd dames 1 wederom verwacht in Amsterdam. Er moest om 21.00uur in de Wethouder Verheijhal gespeeld worden tegen VV Amsterdam 4. De dames, die gesponsord worden door Krijn Verbruggen en Haaxman lichtreclame, moeten zoveel mogelijk punten binnenslepen om uit de degradatiezone te blijven. Vol overtuiging gingen zij dan ook op pad met Erik Verbruggen als coach. Jana is nog steeds op vakantie, dus dit keer namen we Loes Kuijper (D2) mee als invaller. Op weg naar de zaal, die op de tweede verdieping van het gebouw lag, werden er nog herinneringen opgehaald over een wedstrijd die dames 2 er vorig seizoen gespeeld had. Één van de herinneringen was dat er iemand door zijn enkel ging. Niet de leukste herinnering helaas…

  

De eerste set begon lekker. We hadden Carin en Natalie op de buiten, Marjan en Annike op de midden, Tineke op de diagonaal en Wilma als spelverdeler. De pass liep goed, waardoor Wilma de set-up kon verzorgen voor de aanvallers. We merkten wel dat er een goed blok stond in het midden, waardoor de aanval in het midden goed afgewisseld moest worden. Via de buitenkant kon er goed gescoord worden en ook achterover konden leuke punten gemaakt worden. Vooral de servicereeks van Tineke zorgde dat we wat uit konden lopen op VV Amsterdam. Er werd lekker gespeeld en dat resulteerde ook in een 22-25 winst voor de dames van Atalante.

De tweede set werd Mirjam er voor Wilma ingezet als spelverdeler en onze invalster Loes kwam erin voor Marjan. Beide dames kunnen het spel net iets meer variëren, waardoor we hoopten het spel van de tegenstanders iets meer te kunnen ontregelen. De set begon wat stroef. Je merkte dat iedereen weer even aan elkaar moest wennen, na de twee wissels. Naarmate de set vorderde kwamen we terug in het spel en konden we de opgelopen achterstand weer bijtrekken. Er werd in de pass goed gegaan door Carin en Natalie, waardoor er mooie reddingen bij zaten. Mirjam had een goede servicereeks en ook Loes zat er helemaal lekker in aan het einde van de set. De ene bal na de andere lag aan de andere kant op de grond. Toen we nog maar een paar punten moesten en het een nek aan nek race was, sloeg het noodlot toe voor onze Loes. De middenaanvalster van de tegenpartij kwam met haar voet onder het net door en Loes sprong er bovenop. Ze ging door haar enkel en binnen de kortste keren zat er een enorm ei op haar enkel… hierdoor verloren we de set helaas met 26-24.

Na alle verdiepingen afgezocht te hebben, bleek het kraantje om te koelen naast ons veld te zitten! Loes had er toen al een hele tocht opzitten, wat haar enkel niet ten goede kwam. Jammer dat er niemand van de zaal even verteld dat het kraantje daar zit…

De derde set was iedereen een soort onder de indruk van de pech die Loes had, waardoor we niet meer lekker in ons spel kwamen. Proberen af te wisselen in de aanval en zo de tegenstander uit hun spel te halen was de opdracht. Maar het lukte niet meer om de rally’s af te maken en je zag de moed langzaam wegzakken. Ook de opbeurende woorden van Erik mochten niet baten. De dames van Amsterdam kwamen steeds beter in hun spel, waardoor ze konden uitlopen en dan ook de derde set pakten met 25-20.

De vierde set wilde het helemaal niet meer lukken. Als het dan niet lekker loopt, lukt er ook niets meer. Passes waren niet meer zuiver, set-up niet meer passend en het afmaken wil dan ook niet meer. Ondanks een paar mooie aanvallen vanaf de 3 meterlijn door Annike, de pass die de hele wedstrijd redelijk steady was, zwakte het hele spel af en eindigde deze set in 25-18 voor VV Amsterdam.
Helaas namen we maar 1 puntje mee naar huis, waar we er toch wel iets meer verwacht hadden.