Het oefentoernooi zat nog wel een beetje in de beentjes, want met slechts één wissel, waren 6 sets spelen best pittig geweest.
Gelukkig was Natalie (lees: Nat) helemaal weer fris en fruitig aanwezig, Mirjam was er klaar voor en ook Joke was terug van een fietsvakantie. Helaas moesten we Mie en Daan missen, maar Nathalie (lees: Naaaat, was voor ons wel zo handig in het veld) was bereid om bij ons het spel te komen verdelen.
Vooraf een gezellig kletspraatje met de coach van Smashing gehad, ons mantra herhaald en toen was het tijd voor het eerste fluitsignaal. Voor we het doorhadden was al bijna het laatste fluitsignaal van de set een feit. We werden op alle fronten overklast door het lange en lekker doorhuffende team uit Diemen. We kwamen net voor het eindsignaal nog terug in de set, maar het was niet genoeg. (25-17)
De tweede set waren we scherper. We kregen blokkerend ze nog niet onder de duim, maar verdedigend stonden we als een huis. Dankzij veel servicedruk en een goede pass en tactisch spel aan het net wisten we het Smashing heel erg moeilijk te maken. Zo moeilijk dat de winst in deze set naar Atalante ging. (18-25)
De derde set stonden we weer aan de verkeerde kant van het net. Dit keer lieten we ons echter niet het veld uit slaan. We bleven bij de les, maar hadden minder grip op de meiden dan in de tweede set. Helaas wederom verlies. (25-22)
Gelukkig hadden we deze wedstrijd wel voldoende wissels en daar maakte coach Hettie goed gebruik van. Het knietje van Annike speelde op en dus verhuisde Carin naar het midden. Er kwam weer flow in de ploeg, de lastige service werd wederom in stelling gebracht en we bleven deze set goed bij. Het werd spannend, heel spannend en uiteindelijk -tegen alle verwachtingen in- pakten we de vierde set. (22-25).
Een vijfde set hadden we eigenlijk willen voorkomen, maar als je er toch bent, ga je er ook vol voor en dat deden we! We knalden er vol overgave in en mede dankzij de ontketende en felle Monique hielden we dit ook vol. Gebald vuistje van Mirjam werd opgevolgd door een frivool huppeltje van Carin en toen was het al tijd voor de setwissel. Dikke voorsprong en die gingen we echt niet meer weggeven. Nancy probeerde ook zitvolleyballend haar punten te pakken, maar dat was niet toegestaan, dus met een zere knie van het veld. Silvia stapte er in alsof het niets was en hopsakee de overwinning was een feit.
En zo kan het zomaar gebeuren dat onze eerste wedstrijd in de eerste klasse in een winstpartij is geëindigd. Dat geeft de burger moed en we kijken dan ook al reikhalzend uit naar 1) de beentjes omhoog en 2) een hele week om te herstellen en 3) de volgende wedstrijd.
